สวนธนบุรีรมย์

     ชุมชนต้นไม้ขนาด 63 ไร่ ริมถนนพุทธบูชา ชิดรั้วมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี  รอต้อนรับผู้มาเยี่ยมเยือนพร้อมเสิร์ฟอากาศบริสุทธิ์ เพิ่มออกซิเจนในปอดให้รู้สึกสดชื่น เติมพลังให้ชีวิตได้ผ่อนคลาย
     ทันทีที่ก้าวพ้นรั้วประตูทางเข้า  เหล่าต้นไม้ก็โบกมือสบัดใบพลิ้วไหวทักทายผมมาตลอดทาง  พร้อมส่งลมเอื่อยอ่อนสัมผัสผิวให้เย็นชื่นใจจนมาถึงจุดหมายที่ตั้งใจ นั่นคือ...ทางเดินกรวดหิน !
ใช่ครับ “ทางเดินกรวดหิน” คุณอ่านถูกต้องแล้ว
     ...มาสวนสาธารณะน่าจะเชื้อเชิญให้ไปสัมผัสต้นไม้  สนามหญ้านุ่มๆ ทำไมถึงพามาทางเดินที่มีกรวดหินคุณอาจสงสัย ถ้าอย่างนั้นเราลองค่อยๆ มาเปิดใจ ไปสัมผัสกันดูนะครับ
     ก้อนกรวด ก้อนหิน ที่ได้รับการคัดขนาดเท่าไข่นกกระทาบ้าง ไข่ไก่บ้าง ถูกวางจัดเรียงให้ยึดติดกับพื้นปูน  และมีส่วนนูนขึ้นมาเพื่อให้เท้าสัมผัส  บรรจงจัดวางตลอดเส้นทางเดินที่กว้างสำหรับ 1 คนเดิน  ระยะทางประมาณ  6 เมตรโค้งเลาะไปตามแนวต้นไม้ให้ได้ชื่นชมธรรมชาติระหว่างทาง
     เริ่มจากการถอดรองเท้า  ถุงเท้า ซึ่งเป็นเสมือนฉนวนแยกเราจากธรรมชาติค่อยๆ ยกเท้าเปล่าเปลือย วางลงบนทางเดินกรวดหินอย่างแผ่วเบา 
     เท้าแรกจะสัมผัสถึงหินแต่ละจุดกระจายทั่วฝ่าเท้า  น้ำหนักที่กดฝ่าเท้าจะกระตุ้นประสาทรับสัมผัสให้เราตื่นรู้  เมื่อรับรู้ถึงการสัมผัสนั้นแล้วจึงค่อยๆ ยกเท้าอีกข้างก้าวลงบนก้อนกรวด
     ประสาทสัมผัสการรับรู้จะถ่ายโอนจากฝ่าเท้าข้างหนึ่งไปสู่อีกข้างหนึ่งโดยอัตโนมัติให้โอกาสฝ่าเท้าได้สัมผัสและปรับประสาทการรับรู้สักครู่  แล้วค่อยๆ ก้าวต่อไปจนสุดทาง 
     หากต้องการพักระหว่างทางก็สามารถอาศัยพื้นหญ้าที่อยู่ริมทางเดินได้
     เพราะการใช้ชีวิตก็เหมือนกับการสัมผัสธรรมชาติ  บางครั้งในชีวิตของเราก็มักมีฉนวนบางอย่างป้องกัน ทำให้เราสัมผัสไม่ถึงความจริงบางอย่างที่ต้องเรียนรู้ 
     แต่น้อยนักที่ทางเดินในชีวิตคนเราจะมีแต่เส้นทางที่สะดวกสบาย บางทีการเผชิญกับความยากลำบากก็เฉกเช่นก้อนกรวดที่เข้ามาท้าทายในเส้นทางเดิน 
     แต่ละก้าวย่างในที่แห่งนี่จึงทำให้เราเข็มแข็ง และช่วยปรับความสมดุลให้กับชีวิต

แนะนำสถานที่ดีต่อใจ โดย คุณณชดล อารีวงศ์